کد مطلب:29385 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:88
فرمود:«این دعای امیرمؤمنان است در شبی كه در جای پیامبر خدا خوابیده بود و چنین است: ای آن كه با او پروردگاری نیست كه خوانده شود! ای آن كه برتر از او آفریننده ای نیست كه از او ترسی رود! ای آن كه پایین تر از او خدایی نیست كه از او پروا شود! ای آن كه دستْ یاری ندارد كه از او پنهان دارد! ای كسی كه برای او دربان هایی نیست كه بانگ زنند! ای كسی كه با افزایش درخواست ها[ ی ما ]، جز بر بزرگواری و بخشندگی نمی افزاید! ای آن كه بر بزرگی گناه، جز رحمت و بخششش نمی افزاید! بر محمّدصلی الله علیه وآله و خاندان وی، درود فرست و با من آن گونه كه شایسته توست، رفتار كن؛ چون تو اهل پرهیزگاری و گذشتی، و بخشندگی و نیكی و بزرگوری بَرازنده توست.[1].
4421. فلاح السائل - به نقل از معاویة بن وَهْب -:به هنگام مغرب، به حضور امام صادق علیه السلام رسیدم. دیدم كه وی اذان گفته و نشسته است و دعایی می خواند كه هرگز مثل آن را نشنیده بودم. ساكت ایستادم تا از نمازش فارغ شد. آن گاه گفتم:ای سرورم! دعایی از تو شنیدم كه هرگز مثل آن را نشنیده بودم.